Gisteravond sprak reisbegeleider Jan de iets of wat 'pijnlijke' woorden uit: 'Morgenvroeg is VROEG'.
Met het gevolg dat we om 7.00 uur gegeten, gewassen en geschoren al in de bus zaten. Door het vroege tijdstip zagen we wel de zon opkomen wat schitterende plaatjes opleverde.
Graag wil ik eventjes iets uitleggen, zodat u thuis niet het verkeerde beeld krijgt. Dat we Lourdes uit reden richting huis betekende nog niet het einde van mooie en inspirerende gespreken met elkaar. Nog vóórdat klok 8.00 uur aangaf, ging het gesprek achter in de bus over; wat is volgens jou de Hemel?
Toen we min of meer tot ons 'gezamenlijk beeld' van de Hemel waren gekomen ontpopte er een volgende vraag op. Als we denken te weten wat de Hemel is, wat is dan de Hel? Ook daar had menigeen een idee van.
Zware kost zo ontzettend vroeg op de morgen maar we hadden ook plezier in het delen en horen van alle gedachten hierover. Pater Richard kreeg 'lucht' van het gesprek in de achterhoede en vroeg met een uitdagend lachje; 'En hoe zit het dan met het vagevuur?'
Die vraag hebben we even laten liggen. Misschien iets voor later op de dag? Zelfs voor pelgrims drie geloofsonderwerpen bespreken voor koffietijd, is wat te veel.
Bij aanvang van deze reis werd gevraagd wat men verwachtte in Lourdes te vinden? Ik heb enkele medepelgrims gevraagd of zij hebben mogen ontvangen wat zij verwachtte. Het werd mij al snel duidelijk dat iedereen wel iets heeft mogen ervaren. Het was niet altijd precies waar men op gehoopt had. Soms was het meer of anders, maar altijd goed. Om een indruk te geven; de ene pelgrim voelde opluchting en verlichting omdat ze al haar zorgen bij Maria had kunnen leggen. De ander kon nog de verzoening met zichzelf voelen na de sacramentsviering. Weer een andere pelgrim had zoveel liefde en energie gevoeld met het zingen in de Internationale viering voor zoveel medegelovigen. De vreugde kon ze nóg in haar voelen; ze hoopt het mee te kunnen nemen naar huis. Lourdes doet vóór en mét iedereen weer wat anders, het raakt de mensen.
Het was een lange busrit vandaag, op weg naar Nevers waar de H. Bernadette in het klooster heeft gewoond en is opgebaard. In het klooster van Nevers hebben we eerst samen de Eucharistie gevierd met 'onze eigen drie bedevaartpriesters'. Het voelde bijzonder aan dat wij Eucharistie vierden waar de H. Bernadette heeft geleefd. Na de viering gingen we naar de kapel waar de H. Bernadette ligt opgebaard. We werden er stil van, zo bijzonder om haar lichaam daar te zien liggen en nog helemaal intact. Het is dat pastoor Constantijn ons erop attendeerde dat we in feite naar een wonder stonden te kijken; dat haar lichaam in goede staat is aangetroffen bij haar opgraving.
Sommige pelgrims hadden moeite om weg te komen bij de H. Bernadette of waren tot tranen geroerd. Later, toen we in het klooster, aan tafel zaten te wachten op het eten, gaf ik aan dat het allemaal niet tot mij doordrong. Ik sta naar haar te kijken en bedenk me dat het eigenlijk niet kan dat het lichaam er nog zo goed uitziet. Maar toch besef ik niet dat ik naar iets heel bijzonders sta te kijken. De andere pelgrims aan tafel herkenden het gevoel. Het is waarschijnlijk teveel voor nu om het te laten binnenkomen of het is te groot om het ineens te kunnen beseffen? Hoe het ook is; ik vermoed dat veel pelgrims van de groep, dit moment nog lang zullen koesteren.
Voor meer informatie hierover: https://www.sainte-bernadette-soubirous-nevers.com/fr/pages/sainte-bernadette/son-corps/
Tot slot hebben we dan nog de laatste vraag; wat is het vagevuur, besproken. Er kwamen weer interessante gedachten en gevoelens naar voren. Het gesprek was heel open en oprecht, het heeft mij weer aan het denken gezet. Eigenlijk kun je de hemel, hel en vagevuur niet los van elkaar zien. Opvallend was dat er niets naars of akeligs werd gezegd over de hel en het vagevuur. Zelfs hierbij werd gesproken over de onbarmhartige liefde van God die volgens ons, zelfs daar nog aanwezig is.
Het laatste stukje in de bus zijn er uit volle borst, Limburgse en Brabantse liedjes 'uitgewisseld', een mooie afsluiting van een lange en fijne dag.
Christien Somers
