Het zijn korte nachten die we maken en niet alleen omdat het programma tot in avond doorloopt. Door alle indrukken kan je ook niet meteen in slaap komen, alles van die dag gaat nog eens aan je voorbij. Het zijn geen alledaagse momenten die je samen beleeft. Zo werd ik 's morgens wakker en had direct het liedje in mijn hoofd; 'Hoort hoe God met mensen omgaat'. Later hoorde ik dat ik niet de enige was; iemand anders neuriede al bij het wakker worden het 'Ave Maria' en weer iemand anders had het lied 'Te Lourd op den Bergen' in het hoofd zitten. Kortom we zitten er vol van.
Nog voor de H. Mis van 10.30 uur gingen we met de hele groep naar de baden. Voordat je aan de beurt bent, sta en zit je in een lange rij; onderwijl wordt de rozenkrans gebeden. Er werd gezocht naar iemand die de rozenkrans wilde voorbidden. Pater Richard was natuurlijk meteen bereid om dit te doen. Ze waren blijkbaar tevreden want hij mocht, na de rozenkrans eerst in het Nederlands gebeden te hebben, het nog eens doen in het Engels. Hoe dichter we bij de baden kwamen hoe ingetogener de sfeer werd.
Het volledig onderdompelen in de baden gebeurt tegenwoordig niet meer. Sinds de corona, is dat veranderd. Tegenwoordig kan men er in kleine groepjes terecht. Je wordt uitgenodigd in een badruimte en krijgt de gelegenheid om even te bidden voor de afbeelding van Maria die daar hangt. De vrijwilligers wachten tot je een teken geeft dat je klaar bent en vervolgens krijg je steeds een beetje bronwater in je handen geschonken. Met het eerste scheutje water was je je handen. Met het tweede dep je je gezicht en de derde keer, het laatste scheutje water, kan je drinken. Als afsluiting spreek je nog een kort gebedje uit en kun je je weg vervolgen. Al bij al was je er een paar minuutjes binnen maar de lieve en geduldige vrijwilligers gaven je het gevoel dat je alle tijd kon nemen die je nodig had.
En dan sta je weer buiten. Het had op iedereen veel indruk gemaakt. Het was een intiem moment en je voelde je na afloop als het ware 'schoner' als na een douchebeurt. Misschien is 'zuiver' een beter woord in dit geval. De een werd geraakt door het speciale gevoel van het water in zijn gezicht. Bij de ander kwam het moment zo binnen dat hij emotioneel werd, de tranen liepen 'ineens' over de wangen. Weer iemand anders voelde een enorme blijdschap, vreugde borrelde van binnen uit op en ze kwam met een stralende glimlach naar buiten. Weer een andere pelgrim werd geraakt omdat ze ineens een diepe verbondenheid voelde met haar overleden moeder die ooit, in het water ondergedompeld is geweest.
Toen iedereen weer buiten stond scheen de zon volop; het voelde als een liefdevolle omarming.
Na de lunch hebben velen van de groep de grote of kleine kruisweg gebeden. Men vond ook dit weer indrukwekkend, de prachtige staties versterkten het gebed.
Gelukkig was er daarna even tijd voor een terrasje of om souvenirs te kopen. Nog niet zo'n eenvoudige klus gezien de hoeveelheid aan winkeltjes! Rozenkransen, Mariabeeldjes, kaarsen en kruisjes in allerlei kleuren, vormen, maten en prijsklasse. Zie daartussen maar eens te vinden wat je zoekt en wat zoek je eigenlijk...?
Om 17.00 uur was het weer verzamelen voor de Sacramentsprocessie. In processie, al zingend liepen we achter het Allerheiligste aan tot we de Basiliek van Lourdes bereikten. Een enorm imposante kerk waar 25.000 mensen in kunnen. Het Allerheiligste werd uitgesteld; er werd gebeden, gezongen en alle pelgrims werden tot slot gezegend met het Allerheiligste. Dit duurde even want de priester ging de hele kerk rond. Ineens hoorde ik in die grote kerk een zacht geklap. Mijn blik viel op een jongetje van een jaar of 5 die werd gedragen door een verzorgster. Hij gebaarde druk naar haar, keek weer naar de Monstrans en begon weer te klappen. Het was zo een een mooi gezicht, het mannetje was zichtbaar blij. Toen de priester naar een ander deel van de kerk liep en dus verder van het jongetje vandaan ging, gaf het jongetje kushandjes naar de monstrans. Door de pure en enthousiasme reactie van het jongetje zag ik nog duidelijker hoe ik mij gelukkig mocht prijzen dat ik in Lourdes ben en zoveel goeds mag ontvangen! Ik besefte ook dat ik misschien wel eens vaker de vreugde van God die in mij is, mag delen en het ook mag laten zien zoals dat kleine jongetje. Onbevreesd en spontaan tonen wat mijn geloof mij schenkt.
Christien Somers
