Herinneringen
Het najaar is weer aangebroken en dat gaat gepaard met regen en wind.
Maar gelukkig ook met mooie dagen, waarop de zon zich laat zien en we nog even kunnen genieten voordat het najaar definitief zijn intrede doet en de dagen donkerder worden.
Je merkt nu al, dat het eerder donker wordt en de gordijnen al vroeg dicht kunnen.
Dat heeft iets knus, maar toch…
Veel mensen worden er toch niet zo vrolijk van en voelen zich wat somberder en misschien als je alleen bent ook wat eenzamer.
Als je zo alleen zit komen er vaak herinneringen, herinneringen aan mooie tijden en herinneringen aan dingen, die je misschien liever wilt vergeten.
Over een paar weken viert de Katholieke kerk het feest van Allerheiligen, deze dag wordt altijd gevolgd door Allerzielen. De dag waarop we onze dierbare overledenen herdenken.
Ook dat gaat gepaard met veel herinneringen. Mooie herinneringen aan de tijd dat hij of zij er nog was, maar ook aan de tijd van het afscheid. De rouw die iedereen op zijn en haar eigen manier maar moet zien te verwerken. En verwerken is niet voor niets een werkwoord. Verwerken is hard werken en dat duurt niet een jaar, of twee jaar, maar voor velen is dat voor de rest van hun leven. Daarom is het goed om stil te staan bij alle mensen die ons ontvallen zijn, niet alleen in het afgelopen jaar, maar ook als het al langer geleden is. We gedenken op 2 november in de Franciscus-, de Michael- en de Willibrorduskerk onze dierbaren. We noemen de namen, we branden een kaarsje, we plaatsen bloemetjes en branden wierook zodat onze gebeden opstijgen als wierook naar God.
We willen als gemeenschap samen onze dierbaren gedenken, maar ook alle mensen die ons ontvallen zijn of mensen die waar dan ook sterven, misschien zonder dat iemand ooit een kaarsje voor hen op zal steken.
We doen dit met gebed, gezang en mooie teksten.
Weet dat u welkom bent!
Trudy Gerritsen van Lin
