Jnjaa

Uit het pastoraal team 31 oktober 2024

Dilexit Nos - Hij hield van ons
In zijn onlangs verschenen encycliek, (24 oktober) Dilexit Nos ("Hij hield van ons"), roept paus Franciscus katholieken wereldwijd op om de liefde en compassie te herontdekken die in het hart van Jezus Christus te vinden zijn.
De encycliek onderzoekt de transformerende kracht van Heilige Hart van Jezus als een bron van genezing voor een verdeelde wereld. De theologisch uitgebreide tekst is gebaseerd op de traditionele devotie van de katholieke kerk voor het Heilig Hart als een bron van inspiratie voor allen.
Hier zijn zeven belangrijke aspecten van Dilexit Nos over de menselijke en goddelijke liefde van het hart van Jezus Christus:
1. Niets kan ons scheiden van de liefde van Christus
De titel van de encycliek, Dilexit Nos, komt van het einde van hoofdstuk 8 van de brief van St. Paulus aan de Romeinen: “Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus? (Rom. 8:35, 37-39). Er is niks die ons weg kunnen halen van de liefde.
2. De kracht van het hart in een gefragmenteerde wereld
De paus bekritiseert wat hij de "vloeibare" aard van het hedendaagse leven noemt, gekenmerkt door oppervlakkigheid en consumentisme. Hij zegt: "We bevinden ons in een samenleving van consumptie gedomineerd door het hectische wereld en gebombardeerd door technologie waar mensen weinig tijd over hebben om stil te staan wat echt noodzakelijk is."
Daarentegen, schrijft hij, dat het hart het "diepe verenigende centrum" voor elke persoon is. Wij allen, wanneer we in stil staan, moeten niet alleen het kloppen van ons eigen hart voelen, maar nog dieper, het kloppen van een betrouwbare aanwezigheid van Christus, en ons geloof ervaren.
3. Het kruis als de ultieme uitdrukking van Christus’ liefde
De encycliek stelt dat “het doorboorde hart van Christus alle liefdesverklaringen van God belichaamt die in de Schrift aanwezig zijn. Ons lijden is verbonden met het lijden van Christus aan het kruis. In hem wanneer we lijden, ook de innerlijke troost ervaren,” zegt hij.
4. Liefde als missionaire impuls
Paus Franciscus schrijft ook over “de gemeenschappelijke, sociale en missionaire dimensie van alle authentieke toewijding aan het hart van Christus,” en voegt eraan toe dat het hart van Christus ons niet alleen naar de Vader leidt, maar ons ook “uitzendt naar onze broeders en zusters.” Door terug te keren naar dit Heilig Hart, schrijft hij, kunnen katholieken een vernieuwde energie vinden om sociale en spirituele uitdagingen aan te pakken door middel van liefde.
5. Handelingen van herstel aan het Heilig Hart van Jezus
In de encycliek bespreekt Paus Franciscus de katholieke traditie van het verrichten van daden van herstel aan het Heilig Hart van Jezus. Hij stelt ons in staat om onze naasten lief te hebben zoals hij ons heeft lief gehad.”
6. Heiligen en het Heilig Hart
In Dilexit Nos deelt paus Franciscus voorbeelden vanuit de kerkgeschiedenis. Hij beschrijft hoe St. Charles de Foucauld “zichzelf aan het Heilig Hart toewijdde, waarin hij een liefde zonder grenzen vond” die zijn sobere leven in navolging van Christus inspireerde, en hoe St. Theresia haar vertrouwen stelde in de oneindige genade van het Heilig Hart. Hij wijst de lezer ook op de spirituele ervaringen van St. Margaretha Maria Alacoque, die een opmerkelijke reeks verschijningen van Christus meemaakte tussen eind december 1673 en juni 1675.
De encycliek put ook uit denkers als romanschrijver Fjodor Dostojevski en de Duitse filosoof Martin Heidegger om de bredere menselijke relevantie van het hart te benadrukken.
7. Het gewonde hart van Christus als een bron van vrede en eenheid
Nu de moderne samenleving wordt geconfronteerd met wat Franciscus een "golf van secularisatie" en verdeeldheid noemt, ziet hij "het hart" als een bron van eenheid. “Alleen door vanuit het hart te beginnen, zullen onze gemeenschappen erin slagen om verschillende gedachten en wensen te verenigen en te verzoenen, zodat de Geest ons in eenheid als broeders en zusters kan leiden. Verzoening en vrede worden geboren uit het hart. Het hart van Christus is vol van liefde, openheid, gave en ontmoeting. In dat hart leren we om op gezonde en gelukkige manieren met elkaar om te gaan en om in deze wereld Gods koninkrijk van liefde en gerechtigheid op te bouwen. Onze harten, verenigd met het hart van Christus, zijn in staat om dit sociale wonder van eenheid te bewerkstelligen,” schrijft hij.
jndjc

Plek voor je Verlies

Geen mens ontkomt eraan, iedereen krijgt vroeg of laat te maken met verlies. Je verliest je geliefde of een (klein)kind aan de dood of tijdens het leven, je raakt je schoonzoon of -dochter kwijt door een echtscheiding, je bent een vreemde voor je dement geworden partner of ouder. Verlies van een vriendschap, zelfvertrouwen, dromen over de toekomst, geloof, werk, gezondheid, mobiliteit, zelfstandigheid.

Zoveel leven, zoveel liefde, zoveel verlies. Onlosmakelijk horen ze bijeen.

Voor alle bewoners van de wijk die er behoefte aan hebben om zich open te stellen voor en stil te staan bij hun verlieservaringen zetten we het kerkgebouw open. We zitten in het donker, maar bewegen naar het licht. We maken het leeg en stil, maar vullen ons met mooie gedichten en muziek. We lossen de pijn van verlies niet op, maar beseffen dat we er niet alleen mee zijn.

Je bent welkom op de manier zoals je bent en er wilt zijn: alleen, samen met iemand, jong, ouder, man, vrouw, non-binair, zwijgend, kijkend, luisterend, sprekend.

Waar en wanneer?

Zaterdag 16 november Lucaskerk Tweeschaar 125, Breda.

Zondag 24 november Markuskerk Hooghout 96, Breda .

Hoe laat?

Vanaf 16 uur is er vrije inloop, tussen 16.30 en 17.30 een programma met stilte, licht, woorden en muziek en tot 18 uur een nazit voor wie dat wil.

Hanny den Ouden

groene kerk

Groene theologie, groene kerk met ds Wim Bisschop

In het kader van de Oecumenische Leerhuisavonden wordt er op woensdag 13 november een avond gehouden met als thema: 'Groene theologie, groene kerk'.

Op veel terreinen wordt gesproken over crises (milieu, klimaat, energie, stikstof, opwarming van de aarde, enz.). En vrijwel altijd wordt “de mens” aangewezen als de (hoofd)oorzaak, de dader.

In veel gevallen schuilt op z’n minst een kern van waarheid in die constatering.

Soms hoor je ook zeggen dat de kerk (of de theologie) mede schuldig is aan alle misbruik van de mens: in de theologie en in de kerk is steevast verkondigd dat de mens “de kroon van de schepping“ is, dat de aarde aan de mens gegeven is om die te onderwerpen. Eeuwenlang is in en door de kerk het beeld opgeroepen dat de aarde door God geschapen is voor de mens om die naar eigen goeddunken te gebruiken.

Nou zijn er inderdaad nogal wat teksten in de Bijbel die zo’n uitleg lijken aan te reiken.

Met deze thema’s houdt de “Groene Theologie” zich bezig

Daar zijn een paar spannende boeken over verschenen, als een zoektocht in onontgonnen terrein. Die boeken laten een ander licht schijnen over mens, aarde, schepping dan de ‘klassieke’ theologie. Ik geef toe: het is soms even wennen, je moet op een andere manier leren lezen, maar dan ontdek je bijv. dat de Bijbel veel breder spreekt dan je dacht. En dat je ook vanuit de Bijbel heel zinnige en vruchtbare bijdragen kunt leveren aan leven en mens-zijn in een wereld vol crisis.

Over die ontwikkeling wil ik graag iets komen vertellen, als een soort kennismaking. Ik voel me niet deskundig als ‘groene dominee’ maar ik heb er wel iets over gelezen, en dat wil ik graag doorgeven, en met anderen over praten.

De avonden worden gehouden in de Lucaskerk, Tweeschaar 125 4822 AS Breda
Elke leerhuisavond begint om 18.00 uur met een gezamenlijke maaltijd. De kosten hiervoor zijn 5,50 euro.
Om 20.00 uur wordt begonnen met het thema van de avond. Voor de leerhuisavonden wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd.

Aan beide onderdelen van de avond kunt u afzonderlijk meedoen. Voor de maaltijd moet u zich wel opgeven. Dat kan via de intekenlijst in de Lucaskerk

 

 

kwnkocnx

Jaarlijkse schoonmaak Lucaskerk

Zaterdagochtend 9 november is weer de jaarlijkse schoonmaak van de Lucaskerk.
We beginnen om 9.00 uur. We sluiten om uiterlijk 13.00 uur af met een verzorgde lunch.
Het gaat om diverse (lichte) werkzaamheden.
Deze zijn prima te doen voor jong en oud. Of u nu een paar uurtjes of de hele ochtend kunt komen, alle hulp is welkom.

Meedoen is niet alleen nuttig. Maar vooral ook gezellig!

Dus: noteer alvast 9 november in uw agenda! Zet uw naam op de intekenlijst in de Lucaskerk.
Of geef u op bij Peter Schuitmaker, peter@schuitmaker.nl, 06 49832300.

roepingen

Gebedsbijeenkomst in Breda voor roepingen

Op zondag 3 november 2024 is er een bijeenkomst in de Bredase H. Antoniuskathedraal, St. Janstraat 8, Breda, om samen te bidden voor nieuwe roepingen. We zullen vanaf 13.15 uur aansluiten bij de tieners en jongeren van de ‘First sunday youth community’ en samen met hen bidden voor roepingen.

Leden van de Gebedskring voor Roepingen van het bisdom Breda worden voor deze bijeenkomst speciaal uitgenodigd. De Gebedskring vormt een belangrijk netwerk van mensen die bidden voor roepingen en andere intenties in het bisdom Breda. Traditioneel komt de Gebedskring twee maal per jaar bij elkaar, namelijk op Roepingenzondag en rond Willibrordzondag. Leden van de Gebedskring krijgen bij gelegenheid gebeden thuisgestuurd.

Programma

  • 13.15 uur: binnenkomst
  • 13.30 uur: lezing door vicaris Paul Verbeek over de zalige Carlo Acutis, zijn roeping en de eucharistie
  • aansluitend gespreksgroepen naar aanleiding van vragen
  • 14.30 uur: aanbidding met bidden voor roepingen
  • 15.00 uur: Eucharistieviering

Graag aanmelden via http://www.bisdombreda.nl

aaar

Reisverslag

Het was vanmorgen erg druk op de trap van het hotel. Pelgrims die naar beneden liepen om daarna weer naar boven te lopen. Tot en met de vijfde etage was er drukte en beweging. Nee, het was geen ochtendgymnastiek.
De lift van het hotel was echter niet afgestemd op een grote groep. Er kon slechts één persoon met twee koffers in het liftje. Ik hoef u verder niets uit te leggen u ziet de lange file voor de lift waarschijnlijk al voor u. Hoewel het een gesjouw was met al die koffers; de klus werd met elkaar toch snel gefikst. Toen ontstond de volgende file, bij het ontbijtbuffet. Ook hier was men niet berekend op zoveel gasten die tegelijk kwamen ontbijten. Maar ook hier sloegen we ons er gezamenlijk doorheen. Na een kleine driekwartier stapten we de bus in voor de lange terugreis.
Wat ga je doen als je zolang in de bus moet zitten? Lezen blijkt toch wel de favoriete bezigheid te zijn. Soms werd er met elkaar gedeeld wat men had gelezen. Een verhaal was zo mooi, dat wil ik u niet onthouden.

 

Uit het boek; 'Ontmoetingen van een brancardier' van Henk de Rijk.
Het verhaal over een 3 jarige Vietnamese kleuter.
Tijdens de nasleep van de Vietnamese oorlog werd een jong echtpaar doordeweeks pas geïnstalleerde communistische regering uit Vietnam verdreven. Samen met duizenden andere landgenoten waren ze bootvluchtelingen.
Ter hoogte van Sri Lanka stond het gammele bootje op het punt te vergaan. Een Portugees schip schoot te hulp. De echtgenoot verdronk terwijl zijn hoogzwangere vrouw beviel en daarna overleed. De Portugese kapitein en zijn vrouw besloten de boreling te adopteren.
De adoptie ouders gingen met hem naar Lourdes, toen hij drie jaar was.
Daar ontmoette Henk, de brancardier, het vrolijke kereltje.
Hij droeg het op zijn schouders naar de grot van Maria. Het jongetje keek intens naar de Witte Dame en riep blij uit: 'Maman'. De brancardier zette het jongetje op de grond, hurken naast hem en zei ontroerd: 'Ja, het is je moeder, je hemelse moeder'.
Dit verhaal maakte me duidelijk dat de onzichtbare wereld zich weer eens naar de zichtbare boog; hemel en aarde werden een.

Na een heerlijke afsluitende lunch zijn we aan de laatste etappes van de bedevaartreis begonnen.
Gedurende deze uren heb ik aan verschillende pelgrims gevraagd om in één woord deze bedevaartreis te uit te drukken.
Het was een lastige vraag want er kwam zoveel bij iedereen naar boven. Ook nu ontstonden er, naar aanleiding van mijn vraag, weer mooie en fijne gesprekken. Sommige pelgrims hielden het niet droog toen zij mij hun ervaringen deelden.
Dat we in amper negen dagen zo vertrouwd zijn geworden met elkaar voelt als een rijkdom. Zeker omdat het net als jezelf, gelovigen mensen zijn. Je bent met elkaar, als het ware, een kleine geloofsgemeenschap.

Hieronder kunt u de woorden lezen die genoemd zijn:

Verrijkend - Vol - Inspirerend - Verbinding - Top - Thuiskomen - Geweldig - Eenheid - Voldaan - Super - Overgave - Vreugde - Samen - Liefdevol - Naastenliefde - Samenhorigheid - Samen - Ontroering - Ware liefde - Diepe indruk.

 

Zoals u ziet was het voor sommigen écht onmogelijk om maar één woord te kiezen 😉

 

Voordat ik aan het laatste stukje van het negendaagse reisverslag begin, wil ik even teruggaan naar de dagen dat de Reliekschrijn van de H. Bernadette in de Michaelkerk was. In de hal van de kerk kon toen, iedereen die daar behoefte aan had, een intentie opschrijven. Vele bezoekers hebben hier gebruik van gemaakt, er zijn een aantal vellen volgeschreven. Deze intenties hebben we bewaard en mee naar Lourdes genomen. Alle intenties zijn van de week bij Maria gebracht; er is om haar voorspraak gebeden.

 

Natuurlijk zijn in de bus de: chauffeur Mark, reisleider Peter, reisbegeleider Jan en 'onze' drie pastors; hartelijk bedankt voor alle goede en liefdevolle zorgen! We hebben het samen heel goed gehad!

En dit was het dan, veel is er geschreven maar nog niet alles gezegd.
Er zijn nog zoveel bijzondere verhalen en momenten die niet opgeschreven staan. Zo blijft er, voor de pelgrim zelf, ook nog iets om over te vertellen. Vraag ze er gerust naar; mijn ervaring is dat men er graag over vertelt.

 

Christien Somers

 

knns

Reisverslag

Gisteravond sprak reisbegeleider Jan de iets of wat 'pijnlijke' woorden uit: 'Morgenvroeg is VROEG'.
Met het gevolg dat we om 7.00 uur gegeten, gewassen en geschoren al in de bus zaten. Door het vroege tijdstip zagen we wel de zon opkomen wat schitterende plaatjes opleverde.

Graag wil ik eventjes iets uitleggen, zodat u thuis niet het verkeerde beeld krijgt. Dat we Lourdes uit reden richting huis betekende nog niet het einde van mooie en inspirerende gespreken met elkaar. Nog vóórdat klok 8.00 uur aangaf, ging het gesprek achter in de bus over; wat is volgens jou de Hemel?
Toen we min of meer tot ons 'gezamenlijk beeld' van de Hemel waren gekomen ontpopte er een volgende vraag op. Als we denken te weten wat de Hemel is, wat is dan de Hel? Ook daar had menigeen een idee van.

Zware kost zo ontzettend vroeg op de morgen maar we hadden ook plezier in het delen en horen van alle gedachten hierover. Pater Richard kreeg 'lucht' van het gesprek in de achterhoede en vroeg met een uitdagend lachje; 'En hoe zit het dan met het vagevuur?'

Die vraag hebben we even laten liggen. Misschien iets voor later op de dag? Zelfs voor pelgrims drie geloofsonderwerpen bespreken voor koffietijd, is wat te veel.

Bij aanvang van deze reis werd gevraagd wat men verwachtte in Lourdes te vinden? Ik heb enkele medepelgrims gevraagd of zij hebben mogen ontvangen wat zij verwachtte. Het werd mij al snel duidelijk dat iedereen wel iets heeft mogen ervaren. Het was niet altijd precies waar men op gehoopt had. Soms was het meer of anders, maar altijd goed. Om een indruk te geven; de ene pelgrim voelde opluchting en verlichting omdat ze al haar zorgen bij Maria had kunnen leggen. De ander kon nog de verzoening met zichzelf voelen na de sacramentsviering. Weer een andere pelgrim had zoveel liefde en energie gevoeld met het zingen in de Internationale viering voor zoveel medegelovigen. De vreugde kon ze nóg in haar voelen; ze hoopt het mee te kunnen nemen naar huis. Lourdes doet vóór en mét iedereen weer wat anders, het raakt de mensen.

Het was een lange busrit vandaag, op weg naar Nevers waar de H. Bernadette in het klooster heeft gewoond en is opgebaard. In het klooster van Nevers hebben we eerst samen de Eucharistie gevierd met 'onze eigen drie bedevaartpriesters'. Het voelde bijzonder aan dat wij Eucharistie vierden waar de H. Bernadette heeft geleefd. Na de viering gingen we naar de kapel waar de H. Bernadette ligt opgebaard. We werden er stil van, zo bijzonder om haar lichaam daar te zien liggen en nog helemaal intact. Het is dat pastoor Constantijn ons erop attendeerde dat we in feite naar een wonder stonden te kijken; dat haar lichaam in goede staat is aangetroffen bij haar opgraving.
Sommige pelgrims hadden moeite om weg te komen bij de H. Bernadette of waren tot tranen geroerd. Later, toen we in het klooster, aan tafel zaten te wachten op het eten, gaf ik aan dat het allemaal niet tot mij doordrong. Ik sta naar haar te kijken en bedenk me dat het eigenlijk niet kan dat het lichaam er nog zo goed uitziet. Maar toch besef ik niet dat ik naar iets heel bijzonders sta te kijken. De andere pelgrims aan tafel herkenden het gevoel. Het is waarschijnlijk teveel voor nu om het te laten binnenkomen of het is te groot om het ineens te kunnen beseffen? Hoe het ook is; ik vermoed dat veel pelgrims van de groep, dit moment nog lang zullen koesteren.

Voor meer informatie hierover: https://www.sainte-bernadette-soubirous-nevers.com/fr/pages/sainte-bernadette/son-corps/

Tot slot hebben we dan nog de laatste vraag; wat is het vagevuur, besproken. Er kwamen weer interessante gedachten en gevoelens naar voren. Het gesprek was heel open en oprecht, het heeft mij weer aan het denken gezet. Eigenlijk kun je de hemel, hel en vagevuur niet los van elkaar zien. Opvallend was dat er niets naars of akeligs werd gezegd over de hel en het vagevuur. Zelfs hierbij werd gesproken over de onbarmhartige liefde van God die volgens ons, zelfs daar nog aanwezig is.

Het laatste stukje in de bus zijn er uit volle borst, Limburgse en Brabantse liedjes 'uitgewisseld', een mooie afsluiting van een lange en fijne dag.

Christien Somers

njnsdcn

Reisverslag

Bepakt met een zeer goed gevuld lunchpakket zijn we deze ochtend richting de Pyreneeën vertrokken. Het enorme lunchpakket hield ons allen bezig. Sommige pelgrims vroegen zich al bezorgd af of het hotel ons nog wel terug verwachtte? Er zat eten in voor minstens 2 dagen. Maar wie weet wat ons vandaag nog allemaal te wachten staat?

Uitgezwaaid door Jan en Peter vertrekken we met 15 pelgrims van de groep. De overige pelgrims gaan 's middags op excursie naar de Gavernie. Wij rijden nog een stukje verder door naar Cauterets. Op beide stopplaatsen worden verrast met een ongelooflijk mooi stuk ruige natuur. We hebben gewandeld, rustig aan want er moesten natuurlijk foto's gemaakt worden: bergtoppen, watervallen, terrasjes, leuke pelgrims en van een smaakvolle 'Goudgele Rakker'. Met een strak blauwe lucht en 18 graden was het een perfecte dag om de Pyreneeën te bezoeken.

Mooi is dat we ook hier, tussen de hoge bergen en de prachtige natuur, God nabij voelden.

Lourdes raakt ons hart en brengt wat in ons hart leeft in beweging. Vreugde, verdriet, verwondering, eenzaamheid, angst, zorgen en dankbaarheid. Alle mogelijke emoties zijn op enig moment wel voorbij gekomen in de groep.
Wat de nabijheid van Maria met ons doet dat ervaarde ik ook vandaag in de bergen. Ik zat een moment stilletjes op een muurtje, de omgeving in mij opnemend. Een gevoel dat alles goed was, alles wat er was, kon er zijn. Het was een mix van intense dankbaarheid en vreugde gemengd met; kleine en grotere zorgen die ik ook heb zoals elk ander. Het 'viel' allemaal tezamen en het was goed.
Een medepelgrim vertelde mij later dat zij een sterk beeld zag in de natuur; grote bomen die op de rotsen groeien. Als zo'n boom op zo'n harde ondergrond kan groeien en opgewassen is tegen al het natuurgeweld, dan mogen wij er toch ook op vertrouwen dat mensen God weer gaan vinden en dat de kerk weer gaat groeien? Ondanks onze zorgen dat de jonge mensen tegenwoordig geen 'geloofs-bodem' meer meekrijgen. Toen zij haar gedachten met mij deelde wist ik wat het was wat ik in dat ene stille moment voelde; VERTROUWEN.

Eenmaal weer terug in de bus hadden we nog een spannend momentje; in een haarspeldbocht schampte een camper de bus. Plots stonden we stil, op een heel ongelukkig punt in de bocht maar gelukkig wist de chauffeur erger te voorkomen en konden we onze weg voortzetten.

Voor het diner werden alle devotionalia verzameld en bijeengelegd. Al snel werd duidelijk dat we de winkeltjes goed hadden weten te vinden. Iemand lachte en zei dat het wel pakjesavond leek. Pater Richard heeft na een kort gebed alles, rijkelijk, gezegend.

En toen was daar het moment, na het diner, nog eenmaal naar de Lourdesgrot. Nog even bij Maria zitten, een laatste groet, een laatste gebedje bij de grot en het bronwater nog een keer over je handen laten lopen. Met een dankbaar hart hebben we afscheid genomen van Maria in Lourdes.

 

jdk

Reisverslag

Grote plannen voor vandaag dus vroeg uit de veren en snel richting de Basiliek van Lourdes. Althans zo begon de dag voor 4 pelgrims. Zij gingen meezingen in het samengesteld koor voor de Internationale Eucharistieviering in de Basiliek. Met ongeveer 60 Nederlandse pelgrims in het koor waren wij veruit de grootste groep. Na een korte maar serieuze repetitie begon de Mis met ongeveer 20.000 pelgrims en zeker 40 geestelijken. De bisschop van Barcelona was hoofcelebrant en pater Richard mocht mee concelebreren op het priesterkoor. De akoestiek in de Basiliek was geweldig, als koor kregen we er steeds meer plezier in. Het was genieten met een hoofdletter 'G'. In de Mis kwamen veel talen voorbij, niet alles was daarom even goed te volgen. Gelukkig werd de overweging in het Nederlands op de schermen getoond. De hoofdlijn van de overweging ging erover dat wij mensen zo verschillend kunnen zijn; in waar we vandaan komen, de taal die we spreken en welke gebruiken we hebben. Het zou geen probleem moeten zijn, we zouden het moeten respecteren. De verschillen omarmen zodat we samen naast elkaar én met elkaar kunnen leven. De viering werd als voorbeeld aangehaald; een grote internationale geloofsgemeenschap .

Door de combinatie van de mooie gezangen, de hoopvolle overweging en het groot aantal pelgrims en geestelijken, ontstond er een sterk samenhorigheidsgevoel. Met als gevolg dat we, toen we elkaar de Vrede wensten, enkelen het niet meer droog hielden.

Wat opvallend was dat er tot op vandaag tijdens alle: vieringen, processies, bij de grot en bij de baden steeds telefoons afgingen. Iemand werd gebeld of er waren piepjes te horen van binnenkomende berichtjes. Nooit was er één samenkomst zonder de verstoring van een telefoon die niet op stil was gezet. Tot vanmorgen. Het is niet te begrijpen; je bent met 20.000 mensen bijeen en dan blijven alle telefoons stil...!

In de middag gingen enkelen van de groep een stadswandeling maken. Soms was dat nog een hele klim maar gelukkig werd er goed op elkaar gelet. Wie een arm of een andere ondersteuning nodig had, kreeg dat van een ander. Het kerkhof waar de familie Soubirous begraven ligt werd bezocht en het huis waar Bernadette heeft gewoond met haar ouders en 5 broertjes en zusjes. Haar thuis bestond toen maar uit 1 kamer, daar deed men alles. Wij konden het ons nauwelijks voorstellen; hoe dan? Tegenwoordig zijn sommige badkamers al groter dan de kamer waar zij in moesten leven. Later, na de verschijningen, is het gezin groter kunnen gaan wonen.
Op de route lag ook een museum met allerlei heiligen beelden. Veel heiligen herkenden we snel maar bij sommige moesten we toch een beroep doen op de kennis van de beide pastores.

Later in de middag konden we naar de Bernadette kerk voor de handoplegging. Ik verval in de herhaling, maar ook hierbij werden velen tot ontroering toe geraakt. Er werd uitgelegd dat God zijn handen op jou wil leggen om je te laten weten dat Hij altijd bij je is. God werkt door mensen; de buurman die je te hulp schiet of je vriendin die je komt bezoeken. Het is God die je op deze manier nabij is.

Het is te zien, tijdens deze bedevaartreis, God is bij ons. Als je met een grote groep op pad gaat zijn er altijd wel dingen die 'mis' gaan; grote en kleine. Wat het ook is, het wordt gezien door iemand, het wordt opgelost, de last wordt verlicht, letterlijk en figuurlijk en het ongemak wordt aangepakt. De helpende hand van God is er ook zoals we nu samen op reis zijn.

Vandaag hebben we, naast alle Marialiederen nog een ander mooi lied gezongen. 'Lang zal ze leven', het was de verjaardag van een medepelgrim uit Limburg, het was haar 87-ste verjaardag!

Omdat er nog wat tijd over was vandaag, is een grote groep 's avonds nog naar de Lichtprocessie gegaan. De vele brandende kaarsjes, de lange stoet mensen en de samenzang; het was weer een intense beleving.

Daarna was het écht genoeg geweest voor vandaag; we waren allen voldaan maar moe. Zelfs pater Richard gaf toe aan zijn vermoeidheid en regelde in het hotel een voetenbankje voor zichzelf.

Christien Somers

Contact

Pastores (spoednummer)
06 – 26 58 02 11

Annakapel
Heusdenhoutseweg 34
4817 NC Breda
tel: 076 - 521 90 87
ma/woe/vrij: 10:00 - 12:00
michael@augustinusparochiebreda.nl

Maria Dymphnakapel
Moerenpad 10
4824 PA Breda
tel: 076 - 541 01 94
ma/woe/vrij: 09:00 - 12:00
bethlehem@augustinusparochiebreda.nl

Franciscuskerk
Belgiëplein 6
4826 KT Breda
tel: 076 - 571 15 67
vrij: 09:00 - 11.30 u
franciscus@augustinusparochiebreda.nl

Lucaskerk
Tweeschaar 125
4822 AS Breda
tel: 076 - 541 01 94
ma/woe/vrij: 09:00 - 12:00
bethlehem@augustinusparochiebreda.nl

Michaelkerk
Hooghout 67
4817 EA Breda
tel: 076 - 521 90 87
ma /woe/vrij: 10:00 - 12:00
michael@augustinusparochiebreda.nl

Willibrorduskerk
Kerkstraat 1
4847 RM Teteringen
tel: 076 - 571 32 03
ma-vrij: 09:30 - 11:30
willibrordus@augustinusparochiebreda.nl