Uit het pastoraal team 26-06-2025

Deze dagen neem ik de tijd om tot bezinning te komen, samen met mijn medebroeders, tijdens het jaarlijkse retraite in Nieuwkuijk.

Een van de gedachten die onze retraitebegeleider met ons deelde, raakte me bijzonder: “Geloven doe je niet zo alleen.”

Hij nodigde ons uit om hierover na te denken aan de hand van het leven van de apostel Paulus. Paulus ondernam zijn missionaire verkondiging zelden alleen. Hij was vaak omringd door trouwe metgezellen: Timotheüs, Barnabas, Lucas, Silvanus, Onesimus, Aquila en Priscilla — en nog vele anderen. Samen droegen zij het Evangelie, ieder met hun eigen roeping en gave. Hun geloof was verweven met gemeenschap, samenwerking en onderlinge bemoediging.

“Want zoals wij in één lichaam vele leden hebben en de leden niet allen dezelfde functie hebben, zo zijn wij, hoewel velen, één lichaam in Christus.”
– Romeinen 12:4-5

In onze tijd is geloven soms iets heel persoonlijks geworden. Iets dat je zelf uitzoekt, in je eigen tempo, op je eigen manier. Dat is niet verkeerd—ook Paulus kende het belang van een persoonlijke relatie met Christus. Maar in zijn brieven zien we steeds weer dat het geloof ook iets is van samen. Je bent geroepen tot een lichaam, niet tot een eiland (Efeziërs 4:2-4).

Paulus schrijft aan de gemeenten in Korinthe, Efeze, Rome en vele andere plaatsen, en telkens komt diezelfde gedachte terug: we horen bij elkaar. Niet uit gewoonte of sociale verplichting, maar omdat God het zo bedoeld heeft. Geloven doe je niet alleen omdat God zelf een gemeenschap is—Vader, Zoon en Geest—in volmaakte eenheid. En als we in Christus zijn, worden we deel van dat heilige samenzijn.

Kijk naar Paulus zelf: na zijn ontmoeting met Jezus op de weg naar Damascus werd hij niet een kluizenaar die alleen met God leefde. Nee, hij zocht broeders en zusters op. Hij leerde van hen, liet zich zegenen, en bracht zijn leven door in verbondenheid met anderen. Zelfs vanuit de gevangenis schreef hij brieven vol zorg, vol gebed, vol verlangen naar gemeenschap.

Dat is de roeping die ook op ons ligt. Juist in een wereld vol individualisme mogen wij laten zien wat het betekent om samen te geloven (Romeinen 15:5- 6).Samen te bidden. Elkaar te dragen (Galaten 6:2).Elkaar aan te sporen. Elkaar de vreugde van Christus te laten zien.

Pater Richard Lobo SVD