Waarom Toch?
Afgelopen zondag was het een belangrijke dag in onze kerk en wel om meerdere redenen. Na 3 maanden van “lock down” mochten er weer reguliere kerkbijeenkomsten worden gehouden. Inderdaad nog steeds voor maar 30 parochianen, maar het is weer een begin. Zondag vierden we ook Sacramentsdag, van oudsher een feest in de katholieke kerk waarin we vieren hoe belangrijk het H. Sacrament voor katholieke gelovigen is.
In zijn overweging verbond Pater Rian de lezingen van deze zondag, de honger van mensen naar het Levend Brood, met het voedsel dat vele mensen in de wereld ontberen. Niet alleen honger naar voedsel, maar de intense honger naar vrede en gerechtigheid.
Was het onderwerp van gesprek de afgelopen maanden het Corona-virus, de afgelopen weken ging het steeds vaker over racisme, ongelijkheid en discriminatie.
Wat is het toch met ons mensen dat we denken dat we andere mensen mogen beoordelen naar hun huidskleur en geaardheid? Wie zijn wij, dat we mensen mogen beoordelen op wat ze zijn en niet op wie ze zijn?
Tijdens een van de vele uitzendingen werd ik getroffen door een gesprek tussen twee mensen, waarvan de een vertelde dat zijn ouders en ook hij vroeg of laat aan zijn kinderen moesten uitleggen, dat er momenten zouden komen dat ze onderwerp van pesterijen zouden worden vanwege hun huidskleur of afkomst.
Net als de gesprekspartner van deze man realiseerde ik me dat mijn ouders deze gesprekken nooit hebben hoeven voeren, gewoon omdat dat niet gebeurde. Werd mijn zusje nog wel eens nageroepen vanwege haar rossige haarkleur, ik kan me mezelf niets van dien aard herinneren.
Dat heeft me bezig gehouden. Waarom maken we onderscheid? Alle mensen zijn toch gelijk, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis….? Dat is toch wat we allemaal vinden? Maar handelen we er ook naar?
Trudy Gerritsen-van Lin
