Volg mij’ Missionaire parochie conferentie

In Veenendaal werd op 6 april de derde landelijke conferentie over de missionaire parochie gehouden, met als thema ‘Volg Mij’. Liefst 850 mensen waren aanwezig, zo’n 150 meer dan vorig jaar. Priesters en vrijwilligers uit parochies verspreid door heel Nederland kwamen samen om inspiratie op te doen voor parochievernieuwing.

Vanuit onze parochie waren er 9 deelnemers bij de conferentie.

Een missionaire parochie?

In Nederland en Vlaanderen wordt er op veel plaatsen gesproken over ‘missionaire’ parochies, wat wordt hiermee bedoeld?
Een missionaire parochie, is een parochie die nieuwe leerlingen van Jezus Christus voortbrengt. Dit is gebaseerd op Matteüs 28, 19-20 waar Jezus zegt: “Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.” 
De Heer begint dus met de opdracht ‘Maakt alle volkeren tot mijn leerlingen’, en al het andere volgt daaruit. Maar juist die opdracht om ‘leerlingen van Jezus te maken’ vinden we vaak lastig. We zijn er meestal zelfs niet op gericht in onze parochies. Om dit opnieuw tot de kern van het parochieleven te maken is een cultuuromslag nodig in onze parochies.

Ik deel met jullie enkele gedachten van de conferentie.

Het thema ‘volg mij’ helpt ons om na te denken over de opdracht van Jezus. Jezus roept mensen om Hem te vergezellen, om bij Hem te zijn. ‘Ga eens mee’, ‘leef met Mij’ – niet als in een klaslokaal, maar in relatie met Hem. Jezus spreekt ons hart aan: ‘volg Mij’. Het begrip leerling is mooi, want we leren ons leven lang. Het volgen van Jezus doet denken aan hoe wij leren. Met voordoen en nadoen. Dat doen we in de gewone wereld, maar in de Kerk proberen we mensen vaak vol te stoppen met kennis. We zien bij Jezus dat Hij mensen meeneemt en laat proberen. Ze worden uitgezonden om Hem na te doen. Met vallen en opstaan. Heb je dat ervaren, dan kun je de wereld in.

In het seminar was het ons uitgelegd over vijf fases van de evangelisatie, die niet lineair zijn: “De persoon moet steeds besluiten nemen om een stap te zetten.” Het proces start met vertrouwen, dat betekent een relatie opbouwen met iemand die Christus nog niet kent en niet direct beginnen met kennisoverdracht. Via nieuwsgierigheid (stap 2) gaat het naar de derde stap – openheid. Dit is de moeilijkste stap, hier gaat het om een drempel die je over moet. Mensen moeten hun eigen muren afbreken. Vaak valt dit samen met een verandering in je leven – ziekte, verlies of werkeloosheid. Maar ook een andere levensfase kan hier een rol spelen. Er kunnen diverse obstakels zijn die iemand ervan weerhouden deze stap te zetten. Wij moeten ook in deze fase naast de mensen staan. Bidden, er zijn. Wij hoeven niet te overtuigen, dat doet God. Wij lopen met hen mee.
Tijdens de vierde stap (zoeken) willen mensen echt weten hoe het zit en gaan ze een geloofscursus volgen en dingen uitproberen, zoals aanbidding of de rozenkrans bidden. Het is belangrijk om die mensen te helpen tot het besluit te komen om Jezus te gaan volgen. Kijk goed waar de mensen zijn en wat ze nodig hebben en help hun in de proces. De laatste stap is het ‘intentioneel leerling van Jezus zijn’ – ook een grote stap met consequenties voor het dagelijks leven. Dat kan beangstigend zijn, dus ook daar moeten we bij zijn. Zo’n proces kan heel snel gaan, bijvoorbeeld tijdens een retraite, maar soms duurt het jaren.
De valkuil is om een opsomming van activiteiten te maken, maar het gaat nu eerst op het sluiten van vriendschap. Alleen het kerkgebouw openen is niet genoeg, we moeten een brug slaan en mensen uitnodigen. In navolging van Christus is het belangrijk dat wij een intieme relatie met God onderhouden, authentieke vriendschappen sluiten en bewust missionair zijn.

Pater Richard Lobo SVD