misintenties

Misintenties Augustinusparochie 26 maart 2023

Intenties Michaelkerk:

Adrianus van der Velden, Lucy van Gurp- Verdaasdonk, Sef Stroeken,

Voor Jan, die een ernstige operatie moet ondergaan.

Intenties Willibrorduskerk:

Johan van Beek (jgt); Martien van Beek e.v. Wies Aartsen; Bea Husson e.v. Rob van Herwaarde; Anton Verschueren; ouders Snoek – Aarts en Olivia van den Akker; overl. fam. Hoeben – Färvers; Lisette Snijders.

Intenties Franciscuskerk:

Wim Zeegers, Ria Dirven, Trees Rikkert de Koe, Pater Herman Wijtten, Francis Mouwen

Uit dankbaarheid voor een 50-jarig huwelijk

 

koor

Con Anima is een gemengd koor

In maart 2020 waren we er klaar voor, ons tweejaarlijkse concert, maar corona stak daar toen een stokje voor. Nu is het dan toch zo ver en we zijn blij dat we ons mooie en gevarieerde programma ten gehore kunnen brengen.

 

We zingen nu eens uitbundig en dan weer heel dichtbij onszelf.
Liederen die over mensen gaan en hoe we met elkaar leven…hoe we het leven leven. Over verbondenheid tussen mensen en de wereld.

 

We zingen in het Frans, Italiaans, Spaans, brengen liederen uit de Balkan maar ook Nederlandse liederen ontbreken niet.
We zingen een kind in slaap, leven mee met de walvisvaarders op de oceaan en volgen een liefdespaar aan de kant van de Route du Soleil.
Dat de Macedonische meisjes de mooiste zijn zult u ook van ons horen, zo ook de vraag of de ander er voor jou is als dat nodig is.
Dat het leven iets is om dankbaar voor te zijn, zingen we van harte en op het eind komen we dicht bij onszelf en nemen afscheid met een intiem lied.

 

Hopelijk heeft dit alles u nieuwsgierig gemaakt, we nodigen u dan ook van harte uit om zondag 26 maart te komen luisteren in de Michaelkerk, Hooghout 67

Con Anima is een gemengd koor met ruim 30 leden en we worden die middag begeleid door accordeonist Jorind Josemans en René Rovers dirigeert ons geïnspireerd door het repertoire heen.
Het concert begint om 15.30 uur (zomertijd) en is vrij toegankelijk. Na afloop is er een open schaal.

modiaal centrum

Persbericht over de Tentoonstelling “Vertel me wie je bent” in het Mondiaal Centrum in Breda.

In samenspraak met de Zusters Norbertinessen van St. Catharinadal in Oosterhout is een tentoonstelling ontwikkeld onder de titel “Vertel me wie je bent’. Ze stond in dit klooster in mei en juni 2022, nu is het tijd een deel ervan te tonen in het Mondiaal Centrum in Breda. Tussen 12 en 21 april zal zij daar te zien zijn.

We hebben 25 mensen drie vragen voorgelegd: wat is heilig in jouw leven, wat is religieus in jouw leven of wat is spiritueel in jouw leven?

De deelnemers konden kiezen welke vraag zij wilden beantwoorden. We vonden een zeer gemengd gezelschap, afkomstig uit de zorg, het onderwijs, de hulpverlening, het bedrijfsleven en de kunsten. In de leeftijd tussen 7 en 75 jaar, verschillend naar opleiding, beroep en achtergrond.

De vele gesprekken die we gevoerd hebben, hebben een korte tekst opgeleverd, geplaatst op een beeld dat de inbrengers gekozen hebben. Elke poster heeft twee QR codes. Achter de witte QR code deelt de inbrenger extra verhalen, muziek, gedichten, foto’s of filmpjes.

De opening van de tentoonstelling is gepland op woensdag 12 april 13.30 uur. Ze is  geopend op vrijdag14 april en woensdag 19 april 10.00 uur tot 12.00 uur en op donderdag 13 april en vrijdag 14 april van 19.00 uur tot 21.00 uur en  is gratis toegankelijk en mag gefotografeerd worden om thuis nader te bekijken of te beluisteren.

Tweemaal is er een workshop: woensdagmiddag 12 april 15.00 uur en dinsdagavond 18 april 19.30 uur. Het thema hiervan is: Wat geeft zin aan jouw leven?

Voor nadere informatie: info@delevensboom.net; Het is verplicht je op te geven voor de workshops via gastvrouw@mondiaalcentrumbreda.nl

Plaats: Mondiaal Centrum Roland Holststraat 71 Breda

‘Vertel me wie je bent’ is een initiatief van Jos van Genugten en Mirjam Dirkx van De Levensboom, praktijk voor zingeving, spiritualiteit en leiderschap. De vormgeving was in handen van  Sarah van Genugten.

70

Uit het pastoraal team 2023-12

Missionaris zijn in de tijden van afbouw en opbouw.

 

Op 25 maart is er een miniconferentie over Missionaire Parochie in Veenendaal. Het is een jaar geleden dat in Breda zo’n conferentie plaatsvond waar ongeveer 800 mensen aan deelnamen. Wat is er veranderend in de afgelopen jaar? Wat hebben wij bereikt? Welke stappen hebben wij gezet om in een missionaire gedachte het werk van de Heer voor te zetten?

Ik ben zelf 2011 als missionaris naar Nederland gekomen. Ik heb in deze 12 jaar gezien hoe het geloof in Christus en verbondenheid met de kerk die ooit voor Nederlanders vanzelfsprekend was, iedere dag verder afkalft, op een dood spoor lijkt, lijkt te verdwijnen. De vraag die ik mij altijd stel: ben ik naar Nederland gekomen om kerken te sluiten? Een soort kerk-sluitingsmissionaris te zijn? Vroeger gingen missionarissen naar missielanden en ze hebben naast hun sociale en maatschappelijke werk, vele kerken gebouwd en ook gewerkt aan gemeenschappen van mensen die nauw met elkaar nauw betrokken waren.

Nederland zit in een tijd van afbouw waar het het geloof betreft. De vertrouwde plekken van erediensten die kerken zijn, spelen geen belangrijke rol meer in het leven van velen. Het christelijke geloof heeft een andere wending gekregen.

In deze tijd van afbouw en verval helpt een conferentie om open te staan voor de nieuwe wegen die veel mensen verder helpen om naar kern van ons geloof te gaan. Het is een grote uitdaging waarvoor je staat. De uitdaging van cultuurverandering binnen de kerk, de uitdaging van volkskerk naar keuzekerk, de uitdaging om als van vanzelfsprekend naar de bron van ons geloof te gaan. Het zou meer gaan over de kleine christelijke gemeenschappen die in het gebed Jezus als prioriteit stellen en het geloof daadwerkelijk beleven met hun woorden en daden van dienstbaarheid. Met deze manier van opbouw vraagt het van ons allen om vertrouwen in de Heer, om gebed dat ons kan versterken, om moed om nieuwe wegen te zoeken.

Wat mij in stand houdt in deze periode is het gebed en het geloof van een kleine groep van mensen die het verschil wil maken, die het geloof verkondigt met haar levensstijl en haar daden van dienstbaarheid en liefde.

 

Pater Richard Lobo

 

 

68

Uit het pastoraal team 2023-11

Ontmoetingen

In mijn vorige stukje schreef ik dat we aan de vooravond van Carnaval stonden, inmiddels zitten we midden in de Vasten. Sommige van ons hebben een Askruisje gehaald. Een teken van hoe kwetsbaar we kunnen zijn als mens. Vasten een tijd van bezinning, van je afvragen waar gaat het om in het leven? Kunnen we ook toe met minder? Hoe gaan we om met onze medemens, met de natuur?

Allemaal vragen die bijna dagelijks op ons afkomen. Je hoeft maar naar het journaal te kijken en je wordt ermee geconfronteerd.

Moeilijke vragen waar we vaak geen antwoord op weten. Ieder van ons probeert op zijn eigen manier vorm te geven aan zijn leven. Soms vanuit een geloof dat nauw verbonden in met de kerk, soms vanuit een geloof dat niet meer met de kerk verbonden is.

In de kerk missen we de jeugd. Hoe moet dat verder? We proberen het met de familiezondagen, maar ondanks de enthousiaste aanpak van de werkgroep is het een moeizaam proces. Is de jeugd dan verloren?

Gisteravond heb ik een reünie bezocht van de school waar ik gewerkt heb. Een bijeenkomst van leraren en leerlingen. De collega’s allemaal ouder en de meeste grijzer geworden, waarbij we als drie 60 plussers de jongsten waren.

De leerlingen die wij gekend hebben tussen hun 12e en 16e jaar, nu allemaal veertigers, de meeste met puberende kinderen. Het was een bijzondere avond, waar ik heel blij van thuis kwam. Veel gesprekken gevoerd, met de collega’s die allemaal ook in hun leven tegen hun eigen problemen van ziekte en ouder worden aanlopen. Maar mooi om elkaar weer te zien en te spreken, oprechte belangstelling voor elkaar.

En dan onze oud-leerlingen, inmiddels dus allemaal volwassen mensen. Soms moet je echt goed kijken, soms zie je gezichten die je gelijk herkent en die niets veranderd zijn. Ook zij allemaal met hun eigen verhaal. Een ding dat me in het bijzonder opviel was dat ze bijna allemaal een praatje gingen maken met de oudste collega (86) die ook aanwezig was. Heel respectvol en geïnteresseerd. Ik heb met veel van hen gesproken. Mooie verhalen. Een van hen, in mijn tijd de leerling waar ik heel veel moeite mee had is uitgegroeid tot een mooie vrouw, die gisteravond alle moeite deed om iedereen met elkaar in contact te brengen. Nog altijd even druk als vroeger maar heel sociaal, zich ook bewust van hoe ze vroeger was. Nu iemand die een glimlach op je gezicht tovert.

Die glimlach is er vandaag nog steeds. En ik voel na zo’n avond ook een stukje minder zorg om de toekomst van de jeugd. Ze zijn misschien niet meer zo verbonden met de kerk, maar als ik zie hoe ze met elkaar omgaan, met hoeveel respect ze mensen om zich heen benaderen, hoe ze luisteren naar elkaars verhaal, dan geeft dat me een goed gevoel. Als ik hoor hoe ze praten over hun kinderen en de zorg die ze erom hebben, dan stelt me dat gerust.

Ik heb regelmatig vertelt dat ik als vrijwilliger bij de parochie betrokken ben en daar werd respectvol op gereageerd.

Ik realiseer me steeds meer, dat de toekomst van de kerk niet alleen bestaat uit elke zondag naar de kerk gaan. Vanmorgen ging het verhaal over Jezus die aan de Samaritaanse vrouw om water vraagt bij de put. Dat in een tijd waarin Joden en Samaritanen niet met elkaar omgingen. Toen bedacht ik dat Jezus veel meer gericht was op het omgaan met mensen, ook met mensen die eigenlijk buitengesloten waren. Hij zocht altijd verbinding en zeker niet alleen met de groep mensen die om hem heen stonden. Hij stapte op iedereen af en maakte zelf die verbinding. Is dat niet precies wat wij als kerk ook meer moeten gaan doen?

Laten zien dat we er zijn voor de medemens. Erop afstappen. En natuurlijk is het fijn om op zondag samen te komen, daar energie op te doen om door de week die andere kant te laten zien. Het hoeft niet veel te zijn, een gesprekje, een telefoontje, een kaartje, een vriendelijk gezicht. Een klein gebaar kan veel betekenen.

Laten we proberen er in deze vastentijd een begin met te maken.

 

Namens het pastoraal team

Anja Wauben

 

Contact

Pastores (spoednummer)
06 – 26 58 02 11

Annakapel
Heusdenhoutseweg 34
4817 NC Breda
tel: 076 - 521 90 87
ma/woe/vrij: 10:00 - 12:00
michael@augustinusparochiebreda.nl

Maria Dymphnakapel
Moerenpad 10
4824 PA Breda
tel: 076 - 541 01 94
ma/woe/vrij: 09:00 - 12:00
bethlehem@augustinusparochiebreda.nl

Franciscuskerk
Belgiëplein 6
4826 KT Breda
tel: 076 - 571 15 67
ma/woe/vrij: 09:00 - 11.30 u
franciscus@augustinusparochiebreda.nl

Lucaskerk
Tweeschaar 125
4822 AS Breda
tel: 076 - 541 01 94
ma/woe/vrij: 09:00 - 12:00
bethlehem@augustinusparochiebreda.nl

Michaelkerk
Hooghout 67
4817 EA Breda
tel: 076 - 521 90 87
ma /woe/vrij: 10:00 - 12:00
michael@augustinusparochiebreda.nl

Willibrorduskerk
Kerkstraat 1
4847 RM Teteringen
tel: 076 - 571 32 03
ma-vrij: 09:30 - 11:30
willibrordus@augustinusparochiebreda.nl