Op 30 september 2019, aan het begin van het jaar van de 1600ste verjaardag van de dood van de h.Hiëronymus publiceerde paus Franciscus Aperuit illis, een apostolische brief “motu proprio” waarmee hij de zondag van Gods Woord instelde voor de Kerk. Hiermee bepaalde de paus

dat de 3de zondag van de Tijd door het Jaar wordt gewijd aan de viering, de overweging en de verspreiding van Gods Woord.

De dag die wordt gewijd aan de Bijbel, wil niet “een keer per jaar” zijn, maar een keer voor héél het jaar, omdat wij er dringend behoefte aan hebben vertrouwd en intiem te worden met de Heilige Schrift en de Verrezene , die niet ophoudt het Woord en het Brood te breken in de gemeenschap van de gelovigen (Aperuit illis, nr.8).

Het logo van de Zondag van het Woord van God

Het logo van de Zondag van het Woord van God is geïnspireerd door de evangeliepassage van de Emmausgangers (vgl. Lukas 24,13-33); en legt de nadruk op de relatie tussen de reizigers, uitgedrukt in uiterlijke gebaren en woorden. Jezus verschijnt als degene die op de mensen “toekomt en meeloopt” (Lukas 24,15), “onder ons” (Johannes 1,14). In Hem “is er geen Jood of heiden meer, geen slaaf of vrije, er is geen man en vrouw: allen tezamen” we zijn “één persoon in Christus Jezus” (Galaten 3:28).

Terwijl Hij tussen zijn eigen leerlingen loopt, verkwikt Hij hun stappen en wijst Hij op de horizon van de evangelisatie, die in het logo wordt afgebeeld door de ster: “Hij roept zijn schapen bij hun naam en leidt ze naar buiten. En als hij al zijn schapen naar buiten heeft gebracht, trekt hij voor hen uit, terwijl zij hem volgen, omdat zij zijn stem kennen” (Johannes 10:3-4).

De woorden die Hij spreekt, zijn één met de woorden die Hij in zijn handen houdt: “Wie is waardig het boek te openen en zijn zegels te verbreken?” (Openbaring 5,2). Als de twee leerlingen verbijsterd zijn door wat gebeurd is, worden ze onmiddellijk gerustgesteld: “Ween niet; de leeuw uit de stam van Juda, de wortel van David, Hij heeft overwonnen: Hij mag het boek openen en de zeven zegels verbreken” (Openbaring 5,5). “Beginnend met Mozes verklaarde Hij hen uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had.” (Lukas 24,27).

Bekendheid met het Woord van God wordt geboren in een relatie, in de zoektocht naar het gezicht van God in de Schrift. De Schrift biedt ons geen concepten, maar ervaringen, het dompelt ons niet alleen onder in een tekst, maar het opent ons ook voor de ontmoeting met het beslissende Woord van het leven dat “dient om te onderrichten in de waarheid en dwalingen te weerleggen, om de zeden te verbeteren en de mensen op te voeden tot een rechtschapen leven, zodat de man Gods voor zijn taak berekend is en toegerust voor elk goed werk” (2 Timoteüs 3,16-17).

Op de achtergrond schijnt een groot licht: je kunt er de zonsondergang in zien van Lukas 24:29, maar je kunt er ook de “opgaande zon” in zien (Lukas 1,78) en die – in de Verrezene– het aanbreken van een nieuwe missie aankondigt bestemd voor alle volkeren: “Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping” (Markus 16,15).

De leerlingen

“Twee van hen gingen naar een dorp genaamd Emmaüs” (Lukas 24,13). In de twee leerlingen legt Lucas het gezicht van alle gelovigen vast. De aandacht voor de wederkerigheid tussen mannelijk en vrouwelijk, die in de geschriften van Lucas terug te vinden is, heeft ertoe geleid dat sommigen hen als een koppel zien en de anonieme leerling identificeren als de vrouw van Cleopas.

Het licht

Als de zon ondergaat, ver- warmt een ander licht de harten van de leerlingen: het licht van het Woord. In het eucharistische breken van het brood is er volledige gemeenschap met de Meester: “Toen werden hun ogen geopend, en ze herkenden hem” (Lukas 24,31).

De voeten

De Verrezene deelt de stappen van de mens en deelt de kracht van zijn Woord; Hij weet ze in de juiste richting te wijzen, want “Uw woord is een lamp voor mijn voeten en een licht op mijn pad” (Psalm 119,105). Daarvoor “stonden ze op en keerden ze terug naar Jeruzalem” (Lukas 24,33).

De Verrezene

Met discretie plaatst Jezus zich op onze weg, “zet zich in het midden”, leeft onze geschiedenis, onze vragen. Hij stelt vragen en luistert naar hen die het in de stilte van hun hart bewaren: “Jezus zelf kwam dichtbij en ging met hen mee” (Lukas 24,16).

De ster

Aangewezen door de Verrezene is het het teken van Evangelisatie: “Toen vertelden ze wat er

onderweg was gebeurd en hoe Hij hen bekend was gemaakt bij het breken van het brood” (Lukas 24,35).

De boekrol

In de dialoog tussen het Oude en het Nieuwe Testament wordt het mysterie van het heil onthuld. “Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had” (Lukas 24,27).

De wandelstok

Zwak en onzeker, zoals alle menselijke zekerheden, drukt de stok de broosheid uit van de leerlingen die “stilstonden, droevig keken” (Lukas 24,17). De Verrezene geeft hen kracht met het woord “scherper dan een tweesnijdend zwaard… in staat om de gedachten en de bedoelingen van het hart te beoordelen. (Hebreeën 4,12).

Neem het evangelie

draag het bij je

en lees het elke dag:

het is Jezus

die met je spreekt!

Paus Franciscus

Voor meer informatie en brochure:

https://www.bisdomvanbreda.nl/wp-content/uploads/2021/01/2021-01-24-Zondag-van-het-Woord.pdf