Vastentijd: een oproep tot bekering
Op 5 maart beginnen wij de vastentijd. Het is een bijzondere tijd om tot persoonlijke bezinning en bekering te komen. In de eerste lezing van Aswoensdag roept God ons bij monde van de profeet Joël op om van ganser harte tot Hem terug te keren, en in het evangelie roept Jezus op om te streven naar gerechtigheid, om te delen met mensen in nood, om te bidden en om te vasten. En zoeken naar gerechtigheid is streven naar liefde en vrede. Delen met mensen in nood is niet blind zijn voor de ellende van anderen, maar anderen helpen, steunen, geven wat ze nodig hebben.
Bidden is God danken omdat Hij onze Vader en Moeder is, en ons altijd nabij wil zijn. En vasten is niet verslaafd zijn aan onszelf, aan ons eigen plezier, onze eigen mening, ons eigen groot gelijk, maar aandacht hebben voor onze medemensen. ‘Bekeer u, en geloof in de Blijde Boodschap’, zullen we horen wanneer we een askruisje krijgen. Wat zou ons leven, onze familie, onze parochiegemeenschap, onze omgeving, onze wereld aangenamer en veel beter worden als we dat echt zouden doen. Als we mee zouden bouwen aan en mee zouden genieten van Gods Blijde Boodschap voor onszelf, onze medemensen en de wereld.
In de vastentijd, die deze week begint, gaat het om vernieuwing. En die vernieuwing moet inwendig en spiritueel zijn. De basishoudingen daarvan moeten we terug inoefenen om op onze levensweg terug dichter bij God te kunnen komen. In zijn boodschap schreef paus Franciscus op 6 februari, net voordat hij opgenomen werd in het ziekenhuis, dat deze vastentijd een gelegenheid is om drie gebieden te overwegen waarin wij meer behoefte hebben aan spirituele bekering. Het eerste gebied gaat over reizen met anderen want we zijn helemaal pelgrims in dit leven. En ieder van ons wordt uitgenodigd om stil te staan en te vragen hoe ons leven zich weerspiegelt. Ben ik echt op reis, of sta ik stil, beweeg ik niet, ofwel ben ik geïmmobiliseerd door angst en hopeloosheid of terughoudend om uit mijn comfortzone te komen?
Ten tweede moedigt hij alle katholieken aan om meer synodaal te zijn door met anderen op reis te gaan en tegelijkertijd zelfingenomenheid, onderdrukking en uitsluiting van anderen, jaloezie en hypocrisie te vermijden. Ten slotte zegt paus Franciscus dat hoop en vertrouwen op God en op het eeuwige leven een belangrijk aspect is van de bekering. Er zijn enkele vragen die ons tot nadenken stemmen: als eerste 'Ben ik ervan overtuigd dat de Heer mijn zonden vergeeft?’ Maar ook: ‘Verlang ik naar verlossing en roep ik Gods hulp in om die te bereiken?’
Laten we de volgende weken ons best doen om goede mensen te zijn, die niet bang zijn om eens te bidden, en ook niet bang om te helpen waar problemen, moeilijkheden en armoede voorkomen. Laten we dus proberen ons
te bekeren, zodat we echt kunnen leven naar de Blijde Boodschap van Jezus en onze goede God. Ik wens u allen veel vreugde in deze vastentijd. Amen.
Namens het pastorale team,
pater Rian Supardi svd
